نکته 1

به یاد داشته باشیم که  بدن ما در مجموع, یک "نظام"
(سیستم) است. هر عضو این "نظام" , سهم و وظیفه ای بر عهده دارد و شبانه روز و بدون اندک درنگ و توقفی, انجام وظیفه می کند تا مجموعه این بدن همواره استوار بماند.
مثلا, قلب مرتبا, چه در خواب و بیداری, وچه به هنگام پرکاری و کم کاری می تپد .  همیشه خون در بدن جر یان دارد و هوا داخل و خارج از بدن می گردد. همه اعضا به طور مداوم و مرتب و به طور "خودکار" , مشغولند و هیچوقت از کار خود "مرخصی" ندارند.
"مغز" هم, همین طور است.
با این تفاوت که مقدار و مدت و شدت بکارگیری "مغز" , تا حدود بسیار زیادی در دست خود ما هست.
پس لازم به نظر می رسد که "مغزمان" را بیشتر و بیشتر از دست ها و پاها و دهان و معده و ... به کار بگیریم _ چه آنکه, هرچه باشد, "مغز" سمت فرماندهی نظام بدن را بر عهده دارد.
 با بیشتر بکار گرفتن "مغز" , سایر ارگان های "نظام" هم مسلما کار خود را به مراتب بهتر به سرانجام می رسانند. قبول نداری, امتحان کن.

دکتر اسماعیل شهبازی, ۹۵/۵/۱۷